امروزه تبلیغات شهری به لحاظ جذب مخاطب، زیبایی، ایجاد تنوع در محیط، عدم آلایندگی، هزینه ای بسیار پایین در مقایسه با تلویزیون و رسانه های تصویری دیگر را دارد و یکی از بهترین روش های تبلیغاتی در دنیا به شمار می رود.
در کشور ما، با پایان جنگ تحمیلی و به طور طبیعی تغییرات حاصله در بازار مصرفِ انواع کالاهای مصرفی و غیر ماندگار و کالاهای لوکس و طبقه ی بالا، تبلیغات به عنوان بازوی قوی تولید کنندگان خرد و کلان به میدان آمد. در این میان و با رشد انواع ۳ گانه تبلیغ چاپی، پخشی و محیط بیرونی، تابلوهای تبلیغاتی نیز رونقی دوباره و شتابان تر به خود گرفتند.

نخستین تابلوهای تبلیغاتی در ایران که پس از جنگ (و عموماً در تهران) به شکل مکانیکی وظیفه ی جلب توجه مخاطب و ارائه اطلاعات کالا یا خدمات فرهنگی را به عهده داشتند ، آنقدر از نظر تعداد و تنوع محدود بودند که کسی آینده ای خوش و روشن برای گسترش آن و قدرت روز افزون تأثیر گذاریش را متصور نبود. با تغییر تکنولوژی، شکل تابلوهای تبلیغاتی نیز تغییر کرد، تابلوهای قدیمی که غالباً با تکنیک عکاسی یا نقاشی روی بوم انجام می شد با ورود انواع چاپ های عریض و طویل و حضور بنر و فلکس کم کم تغییر ظاهر دادند.

نبوغ طراحان تبلیغات شهری و لزوم استفاده بهینه از مکان و زمان های محدود، سبب پیدایش انواع جدیدی از این رسانه ی شگفت آور شد.
تابلوهای گردان، چند وجهی و چندی پس از آن LED، تصویری و … فضای شهرها را به کلی تغییر داد. (البته با حضور تلویزیون های شهری به سختی می توان میان تبلیغات پخشی و فضای باز تمایز قابل شد)
حضور انواع محصولات داخلی و خارجی در میادین، بزرگراه ها، معابر، استادیوم های ورزشی و … ضمن اطلاع رسانی بدون آلایندگی بر مردم، به ایجاد اشتغالی عظیم و ورود میلیاردها ریال سرمایه ی خارجی و گردش مالی تقریباً به همین مقدار در داخل منجر شد.